Milli Edebiyat Dönemi (1911-1923), Türk edebiyatında önemli bir dönüm noktasıdır. Bu dönemde şairler, Türkçülük akımının etkisiyle eserler vermişlerdir. Amaçları, milli bir kimlik oluşturmak, Türk dilini sadeleştirmek ve halkın anlayabileceği bir edebiyat yaratmaktır.
Önemli Şairler ve Özellikleri:
Mehmet Emin Yurdakul: "Türk Şairi" olarak tanınır. Şiirlerinde milli duyguları coşkulu bir şekilde işlemiştir. Halkın diliyle yazmış, hece ölçüsünü kullanmıştır. "Türkçe Şiirler" adlı eseri önemlidir.
Ziya Gökalp: Şair olmaktan ziyade bir düşünür ve sosyologdur. Milli Edebiyatın ideolojik temelini oluşturmuştur. Şiirleri didaktik (öğretici) özelliktedir. "Turan" ülküsü ve Türk milliyetçiliği fikirlerini savunmuştur. "Altın Işık" ve "Yeni Hayat" adlı eserleri önemlidir.
Ali Canip Yöntem: Genç Kalemler dergisinin kurucularındandır. Başlangıçta Fecr-i Ati'de yer almış, sonra Milli Edebiyat akımına katılmıştır. Dilin sadeleşmesi konusunda çalışmalar yapmıştır.
Faruk Nafiz Çamlıbel: "Han Duvarları" şiiriyle tanınır. Şiirlerinde Anadolu'yu ve Anadolu insanını işlemiştir. Hem aruz hem de hece ölçüsünü kullanmıştır. Beş Hececiler'den biridir.
Halide Nusret Zorlutuna: Dönemin önemli kadın şairlerindendir. Milli ve manevi değerlere önem veren şiirler yazmıştır.
Temel Özellikler:
Milli Edebiyat dönemi şairleri, Türk edebiyatının milli bir kimlik kazanmasında önemli rol oynamışlardır. Eserleriyle Türk milletinin duygularına tercüman olmuşlar ve milli bilincin uyanmasına katkıda bulunmuşlardır.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page